Veel ouders ervaren problemen bij het slapen of inslapen van hun kindje. Baby’s die niet alleen willen slapen, heel licht slapen of steeds huilend wakker worden. Maar ook het opgroeien van kinderen kan slapen lastig gaan. Dit is heel vermoeiend voor het kind(je) en de ouder(s). En in sommige gevallen is het gewoon slopend. Soms lijkt het alsof alle andere kinderen wel normaal inslapen en ook doorslapen, maar in de praktijk is dat niet het geval, want het komt heel vaak voor.  Nu zijn er manieren om een kind wel door te laten slapen, zoals laten huilen of de deur op slot doen. Ik ben van beiden geen voorstander, omdat het vanuit een kind natuurlijk heel eenzaam en beangstigd is. Het niet willen of kunnen slapen heeft een reden. Als die reden genegeerd wordt en je wordt alleen gelaten, leer je vroeg of laat wel om je aan te passen, maar je voelt je niet begrepen of gehoord. Dit leidt vaak tot een deuk(je) in de vertrouwensband.

Als baby-& kinderfluisteraar kijk ik natuurlijk welke reden er achter het gedrag zit. Ik doe dit naar het kind te luisteren en mee te kijken en te voelen op hun eigen hogere bewustzijnsniveau. Op die manier kom je er achter waarom een kind zo huilt, bang is of gewoon niet wil slapen. Soms is de reden vrij eenvoudig en kan de situatie ook vrij simpel verbeterd worden door een paar dingen op een andere manier aan te pakken. Soms zit er meer aan vast: een (geboorte)trauma, ziekte bij het kind of in het gezin, grote achterliggende angsten of een verantwoordelijkheidsgevoel vanuit het kind. Ook dan komen er handvatten naar voren, maar heeft het proces meer tijd nodig.

De achterliggende reden kennen en daarmee het kind(je) beter begrijpen geeft rust. Ten eerste omdat de vraag “wat is er toch aan de hand?” wordt beantwoord. Ten tweede omdat het een focus geeft die helpt bij het handelen. Als je als ouders weet wat er aan de hand is en hoe je kan helpen, dan geeft dat rust. Ook al is de situatie misschien niet meteen verandert, de twijfel valt de schouders af. Het is doorgaand een bevestiging dat ouders intuïtief heel sterk verbonden zijn met hun kinderen en dat door de puntjes op de “i” te zetten, deze verbinding nog sterker wordt.