Lopend langs een weiland staan er met genoeg ruimte om hen heen, koeien en hun al wat grotere kalveren in de wei. De sfeer is rustig en relaxed en de kalveren zijn al redelijk zelfstandig hun eten aan het zoeken, terwijl de moeders rustig door grazen. Ik zie ook nieuwsgierigheid bij een paar kalveren, geen angst: life is good!

Toch is het zeldzaam om dit zo te zien, omdat koeien en kalveren niet vaak nog zo lang en met zoveel ruimte vrij kunnen grazen. Het is het ideaal dat je ze allemaal gunt.

Bij mensen is dat net zo: tijdens psychologie leer je meer over veilige en onveilige hechting, zoals onder anderen in dit filmpje te zien is https://youtu.be/KXMm06AkYuE

Bij een veilige hechting is een kind vrij om te spelen, dol op verbinding en biedt de moeder en of vader door aanwezigheid rust en veiligheid, waardoor het kind vrij is te functioneren als kind. Dat vormt een stevig fundament dat positief doorwerkt in de verdere ontwikkeling van het kind, zowel in de persoonlijke ontwikkeling als in verbinden met anderen. Er is vertrouwen.

Als er echter sprake is van onveilige hechting, bijvoorbeeld door mishandeling, misbruik, verwaarlozing, emotioneel onbeschikbaar ouderschap, narcisme, etc., dan is de ouder geen veilige basis om mee te verbinden en ontstaat er heel veel stress in het kind, zoals verlatingsangst, teruggetrokkenheid, boosheid, verdriet, etc. En dat werkt ook weer door in de verdere ontwikkeling van het kind naar volwassenheid, in gezonde zelfstandigheid, het hebben van vertrouwen & verbinden met anderen.

De oplossing om dit te doorbreken is allereerste het zien en erkennen dat het zo was. De loyaliteit van kinderen is ook als overlevingsmechanisme vaak zo groot dat ze eerder aan zichzelf gaan twijfelen dan erkennen dat de ouder geen veilige hechting aan bod/kon bieden. Er moet een nieuw kader gevormd worden wat gezond is en wat niet. En daarna is verwerking en heling nodig om uit het oude patroon te stappen in combinatie met het leren van nieuwe tools. Deze zijn vaak gerelateerd aan zelfliefde, eigenwaarde, zelfvertrouwen, eigen grenzen kunnen aan voelen en zelfrespect oftewel authentiek jezelf worden, los van de oude dynamiek van een verstoorde relatie met alle gevolgen van dien. Dat vraagt in je kracht gaan staan, onafhankelijkheid van anderen in de behoefte je te vullen, te accepteren en te bevestigen en het loslaten van please gedrag. En dat kan heel onwennig voelen, omdat precies al die dingen gerelateerd waren aan je manier van overleven met 1 of meerdere onveilige ouders en verzorgers. Het kan zelf eenzaam voelen en egoïstisch totdat je je realiseert dat dit gedrag alleen relaties in stand houden die vragen jezelf dusdanig aan te passen in de hoop dat de ander wel veilig en betrouwbaar is. Maar daarmee geef je je eigen kracht weg aan anderen die al bewezen hebben er niet zorgvuldig mee om te kunnen gaan en bovendien hoort het bij gezond volwassen zijn ook dat je dit zelf reguleert. Dat is ook het resultaat van gezonde hechting, zoals de kalfjes in de wei die zich prima vermaken in de wei, ruimte krijgen om hun ding te doen, maar met veilig en steun van hun moeders vlakbij en altijd toegankelijk wanneer nodig 💗