Respect en respectvol omgaan met wie of wat het ook is, maakt het grote verschil, net zoals het gebrek aan respect dat ook doet. Leven we van de aarde op een manier die in balans is of misbruiken we het voor eigen belang? Je kan het aan alles toetsen.

Een mooi voorbeeld vind ik een uitzending over het proberen terug te brengen van de Noordelijke witte neushoorn. Deze is uitgestorven doordat er zo op is gejaagd voor hun hoorn. En nu proberen onderzoekers met oa stamcellen en draagmoederschap van de Zuidelijke neushoorns, het diersoort weer terug te brengen. Daar is veel tijd, moeite en geld mee gemoeid. Maar de manier waarop ze dat doen, is prachtig! Zo werd een vrouwelijke onderzoekster geïnterviewd die ontzettend betrokken is en de cellen hebben 7 dagen van de week aandacht nodig, dus het vraagt veel. Maar wat mooi was, was hoe de vrouwelijke onderzoeksters vertelden hoe ze omgingen met de vrouwtjes die de jongen moesten (gaan) dragen:

Een neushoorn is natuurlijk geen klein dier en kan met kracht heel gevaarlijk zijn. En er zijn belangen bij gemoeid. Maar voor de behandelingen waarbij ze steeds onderzocht moesten worden zoals het maken van een echo, zetten de onderzoekers in op vertrouwen. Dus het dier werd gerustgesteld, kreeg eten, werd goed behandeld en kon weglopen als het wilde binnen de ruimte die er was (de onderzoekers werkte door het hek heen, dus het dier leerde daar te blijven staan mits het wilde). En dat werkte heel goed! Bepaalt onderzoek kon alleen rectaal en dat was onprettig voor het dier. De vrouw vertelde hoe het dier dan een beetje begon te wiegen van ene been naar het anderen en hoe ze als onderzoekers dan moesten meedansen om af te stemmen op haar. Prachtig! Ja ze hadden het dier nodig voor hun wens om de witte neushoorn terug te brengen, maar handelden vanuit alle respect zodat het dier hen vertrouwden. En dan ontstaan er mooie dingen, want respect opent een deur. Ze was zwanger van haar eigen kindje en de onderzoekster wilde een echo maken en vroeg een schopje van het jong. De buik ging meteen los, volop beweging!

Dus hoe stemmen we af? Stropers zullen alleen een middel tot geld zien lopen en vanuit hun gezien hebben ze hun praktisch belang. Een belang waar markt voor is, dus iedereen in die business is geïnteresseerd in de neushoorn op een heel basaal level: ten kosten van het dier er gebruik van maken voor zichzelf. En ook dat zie je op allerlei manieren in van alles terug. En dat maakt schade, tot het te laat is.

Dan heb je toename van besef, waarin wat men aannam als normaal stap voor stap gaat veranderen. Bijvoorbeeld slavernij, door mensen bedacht en nog steeds niet weggevaagd van de wereld, maar het besef van dit niet meer groeit en groeit (een prachtige film daarover nu is “The Woman King”). En uiteindelijk is er zoveel bewustzijn dat het niet meer gebeurd en er alleen nog maar vanuit respect gehandeld wordt, zoals bij de neushoorn. Omdat mensen geen gebruiksvoorwerp zien, maar een levend individu met recht op respect. En dan krijg je afstemming op zielsniveau zoals een jong dat gehoor geeft aan het contact en gaat bewegen. En die samenwerking is prachtig! Het is de reis van ego loslaten en op basis van gelijkwaardigheid samenwerken/leven.

En daarin is nog zoveel winst te halen! Alleen al geboortes, want ik spreek veel vrouwen over hun bevallingen. En de verhalen zijn heel uiteenlopend, van heel soepel en/of volgens verwachting tot heel uitdagend en risicovol. En het grote verschil is los van wat er is gebeurd bijna: zijn de vrouwen gerespecteerd? Zijn ze gehoord? Kregen ze de steun die ze vroegen? Werden ze serieus genomen? Of werden ze overruled, genegeerd, werd er onzorgvuldig met ze omgegaan en was er wel een praktische benadering, maar geen menselijke behandeling? Dit maakt of breekt hoe een vrouw hun bevalling heeft ervaren. Want waar het voor een medisch team soms lopende band werk is, is het voor een vrouw de geboorte van haar kind! Dat is speciaal, intens, uniek en komt nooit meer terug. Dus als het niet met alle respect is voor de vrouw die uitgerekend al het werk doet, namelijk 1 of meer nieuwe mensen letterlijk op aarde brengen, dan kan dit heel traumatisch zijn en veel verdriet geven. En vaak is het niet de eerste keer dat een vrouw al heeft ervaren dat ze niet gehoord wordt, dat haar grenzen er niet toe doen of dat er iets met haar lichaam gebeurd op een manier, die ze niet wil. En doordat je tijdens een bevalling in zo’n andere staat van zijn bent of de situatie totaal nieuw is, kunnen dingen je overvallen of ben je overgeleverd aan wie je voor je hebt.

Uiteraard zit ook daar een zielsgroei achter en meestal kom je uit op zelfliefde en zelfrespect: komt er een kracht uiteindelijk naar boven die zegt “dit nooit meer” en is duidelijk geworden dat  je het recht hebt om in elke situatie aan de bel te trekken en te communiceren “zo ga je niet met mij om” of om andere keuzes te maken zoals een duidelijk geboorteplan voor de volgende keer zodat zorgverleners weten wat de wensen en grenzen zijn en dat hierop op gewezen kan worden. Oftewel de touwtjes in handen nemen voor dat wat van groot belang is. Dat brengt kracht. Maar om daar te komen is erkennen wat er is gebeurd essentieel en dit verwerken ook. Ik zie vaak dat de impact groter is dan ze hadden gewild, maar wie zegt dat je zo maar hoeft te incasseren en moet doen of het oké is. Die tijd is voorbij en dat zie je wereldwijd: overal staan mensen op die niet meer accepteren hoe het gaat en daarmee verandering brengen. Het moet van binnenuit komen. Zowel in onszelf als in het systeem. Afschaffing van slavernij is niet vanzelf gegaan, toenemende erkende gelijkwaardig tussen mannen en vrouwen is niet vanzelf gegaan, etc. En dit alles is ook nog niet klaar.

Dus “be the change” en daarin voorop gaan maakt het verschil. Net als de onderzoeksters met de neushoorns: ze gaan niet de hele wetenschappelijke scène af om hun manier over te brengen. Ze doen hun werk gewoon zo goed mogelijk, delen dat en doordat men gaat zien hoe het ook kan, ontstaat inspiratie en zal de verandering -waarschijnlijk langzaam en stapsgewijs- komen, waardoor het zich vanzelf gaat verspreiden. Maar dat kan alleen als mensen de wens, visie, moed en het doorzettingsvermogen hebben om het anders te gaan doen, omdat ze weten en voelen dat het beter is, gericht op respect, samenwerking & afstemming. In welke vorm dan ook of op welke manier dan ook, met positieve intentie verandering brengen heeft impact en het is die impact die de wereld nodig heeft, nu en om een kant op te bewegen die het collectief dient, waardoor groei & verbetering ontstaat en de wereld steeds een beetje mooier wordt.